Komet na naszym niebie jest pełno. Nie wszystkie jednak stają się na tyle jasnymi obiektami, aby utkwiły w naszej pamięci tak jak te, o których przeczytać można w tym właśnie wpisie.

 

„Wielka Kometa z 1680r.” – Kometa, której orbit podobna jest do komety ISON, która minie Słońce 28 listopada 2013r. Odkryta została 14 listopada 1680r. przez Gottfrieda Kirscha z Niemiec. Warto zwrócić uwagę, że była to pierwsza kometa odkryta przez teleskop w historii. 18 grudnia minęła Słońce w odległości zaledwie 1,2mln kilometrów, a jej jasność była tak duża, że widziano ją gołym okiem podczas dnia tuż nad tarczą słoneczną.

 

„Kometa Cheseauxa z 1743r.” – Kometa odkryta przez Philippea Chesseauxa pod koniec listopada 1743r. Kometa jaśniało bardzo szybko. Jeszcze przed zbliżeniem się do Słońca, w lutym była najjaśniejszym obiektem nocnego nieba. Pod koniec lutego widoczna już była na dziennym niebie. W marcu minęła Słońce w odległości 33mln kilometrów i kilka dni po przejściu widoczna była na porannym niebie, gdzie przyjęła postać odnotowaną na rycinach – sześć bardzo długich warkoczy wybiegało z głowy komety, która w tym czasie schowana była jeszcze pod horyzontem.

 

„Kometa Halleya (1P/Halley)” – Najbardziej znana kometa krótkookresowa. Odkrycie przypisuje się Edmundowi Halley’owi, jednak obserwowana była już wcześniej w latach 1456, 1682 i 1705r. Początkowo myślano, że są to zupełnie inne obiekty, dopiero na początku XVIIIw. wcześniej wspomniany odkrywca udowodnił, że była to ta sama kometa i przewidział jej kolejne pojawienie się w 1758r. Okres komety wynosi 76 lat i jej następne pojawienie się na naszym niebie przewidywane jest na 2061r.

 

„Wielka Kometa Marcowa z 1843r.” – Nikt nie obserwował komety przed zbliżaniem się do Słońca. Pojawiła się z dnia na dzień, w lutym, jako jasny obiekt na dziennym niebie. Największą jasność osiągnęła 6 marca. Opisywana jest jako wąski, świetlisty obiekt z wyróżniającym się jądrem.

 

 

„Wielka Kometa Wrześniowa 1882” – Najjaśniejsza kometa, jaka kiedykolwiek była obserwowana na niebie. Na 3 dni przed peryhelium, 14 września kometa stała się widoczna na dziennym niebie. W dniu przejścia obok tarczy słonecznej opisywana była, jako obiekt niewiele słabszy od Słońca!  Jasność szacowana była na -15/-20mag (jasność księżyca w pełni to -13mag). Po przejściu rozpadła się na 4 części, a kilka dni później widoczna była na porannym niebie jako piękny obiekt z długim warkoczem.

 

„Kometa Ikeya-Seki” – Odkryta w 1965r. 21 października tego samego roku przeszła przez peryhelium w bardzo bliskiej odległości od Słońca. Jej jasność w momencie przejścia określano na -15mag. Kometa rozpadła się na 2 lub 3 fragmenty, a warkocz który po sobie pozostawiła widoczny był do końca listopada.

 

„Kometa West” – Odkryta w listopadzie 1975r. przez duńskiego astronoma Richarda Westa. Do Słońca zbliżyła się 25 lutego 1976r.  Rozwinęła spaniały warkocz o bogatej strukturze. Był to jeden z najpiękniejszych obiektów w ubiegłym stuleciu.

 

„Kometa C/2006 P1 McNaught” – Odkryta w sierpniu 2006r. przez „łowcę komet” Roberta McNaughta. Przez peryhelium przeszła 12 stycznia 2007r w odległości 25mln kilometrów od Słońca. 14 stycznia 2006r. kometa stała się widoczna na niebie dziennym w pobliżu Słońca. Od tej pory na niebie południowym rozpoczął się prawdziwy spektakl. Jej piękny warkocz widoczny był przez większą części nocy, nawet w chwili gdy sama kometa znajdowała się już pod horyzontem.

Źródła:

1. http://komety.deltaoptical.pl/index.php?id=7

2. Obrazki – http://pl.wikipedia.org